vrijdag 23 oktober 2015

Portretfotograaf Melanie Rijkers vertelt

door Marieke Horward studente aan de School voor Fotografie

Wat mij erg aanspreekt is kunstzinnige fotografie (abstracte foto’s van voorwerpen / omgeving /) en portretten van mensen die de persoon achter de “buitenkant” laten zien. Dit zie ik ook in het werk van Melanie E. Rijkers; de portretten die zij maakt zijn niet mooi omdat de persoon mooi is maar omdat ze laten zien wie de persoon is en omdat mens en omgeving een geheel vormen; kleuraccenten van bijvoorbeeld kleding die terugkomen in de omgeving, de geportretteerde die deel uit maakt van het lijnen- en vlakkenspel van de omgeving. Hele bijzondere foto’s waar je naar blijft kijken.

Ik stelde Melanie de vraag op welk moment en waardoor de gedachte ontstond om fotograaf te willen worden en hoe ze ontdekte welke richting ze op wilde met fotografie. Volgens Melanie is ze pas laat fotograaf geworden. Ze wilde heel lang de grafische wereld in, ontwerper worden omdat ze goed kon tekenen en schilderen. Tijdens het studeren aan het Sint Lucas te Boxtel en de stage kwam ze erachter dat hele dagen achter de computer werken (wat bij fotografie toen nog niet was) haar tegen stond. Ze merkte dat ze sneller beeldend kon handelen met een camera dan met een kwast of potlood. Na het behalen van het diploma Reclame- en Presentatietechnieken koos Melanie er daarom voor om naar de St. Joost Academie te Breda te gaan om het vakdiploma in de Autonome Fotografie te halen. Tijdens deze opleiding maakte ze kennis met de verschillende fotografierichtingen.

Verhalenverteller
Ze ontdekte al snel dat journalistieke fotografie niet haar ding was, al waardeerde ze wel het werk van NRC fotojournalist Rien Zilvold (een van haar docenten op de academie) omdat hij anders naar de wereld keek. Dit mist Melanie bij veel andere fotografen die in haar ogen commercieel werken en foto’s maken die de mensen laten zien wat ze willen zien. Melanie noemt zichzelf meer een een storyteller, een fotografie wijze ook wel bekend als 'Slow Journalism'. Ze houdt ervan de verhalen van mensen vast te leggen, te vertellen.

De portretten die Melanie maakt zijn heel kunstzinnig; de personen vormen een geheel met de omgeving, zowel qua kleur als vorm. Ik vroeg Melanie hoe ze daar naartoe werkt; of ze van tevoren de plaats bedenkt waar de persoon kan staan of dat het beeld ontstaat als ze op de locatie is. Melanie vertelde dat ze meestal vanuit het ‘niks’ werkt en ter plekke bekijkt en ziet hoe ze de persoon op de foto wilt zetten. Bij sommige projecten denkt ze er wel over na, maar dan zijn de foto’s niet in reportagevorm maar gemaakt in de studio, bijvoorbeeld de portretten Rood-Op-Rood en PUUR, Trotse tienermoeders.

Rood-Op-Rood
Haar werk bestaat uit heel verschillende projecten. De opdrachtgevers zijn veelal bedrijven die de ‘doorsnee’ fotografie niet meer willen. Daarbij werkt ze vanuit de vraag van de opdrachtgever. Veel projecten zijn vrij werk, zonder een opdrachtgever, al mixen deze wel steeds vaker. Zo boekte Simavi haar om voor Millenium Development Goal nr. 5 te fotograferen (het verbeteren van de gezondheid van moeders en zwangeren en het voorkomen van moedersterfte in derdewereldlanden) waarbij ze zwangeren vanuit een hoogwerker fotografeerde; een stukje kunst met commercie / een goed doel verenigd.

Ik vroeg Melanie hoe zij zelf naar haar werk kijkt en wanneer een foto voor haar gevoel goed is. Melanie gaf aan dat ze mensen wilt leren de wereld (beter) te bekijken. Velen kijken, maar zien niet(s). Hierin wil ze mensen inspireren en sinds een paar jaar weet ze dat dit vooral haar taak is; haast als coach mensen wijzen op het goede. De positieve energie die uit fotografie komt gebruiken.
Wanneer een foto deze energie laat voelen, is de foto in haar ogen goed.

Volgens Melanie zegt kwaliteit tegenwoordig niets meer, visie des te meer. Omdat veel mensen hun visie niet goed kunnen ontwikkelen door gebrek aan inzicht wil Melanie hierin helpen zodat men (na het volgen van bijvoorbeeld een workshop) ineens heel anders tegen de wereld aankijkt en vooral het mooie en het goede ziet. Het uitwerken van hoe haar visie met nog veel meer mensen te delen is, is nu haar meest recente doel.




Dit interview heeft me laten zien dat het heel belangrijk is om vooraf te bedenken wat het doel is van de foto; wat wil je met je foto laten zien / vertellen/? Ook het weergeven van wie de persoon is, welk verhaal de persoon vertelt en hoe je mens en omgeving een geheel kan laten vormen vind ik belangrijk. Hierin wil ik me verder ontwikkelen; ontdekken wat ik anderen wil laten zien en leren hoe ik dat kan bereiken. Het beheersen van techniek speelt hierin ook een belangrijke rol wat betekent dat ik me hierin nog meer wil verdiepen, o.a. door het volgen van deze opleiding, het lezen van vakbladen, het kijken naar het werk van fotografen (en indien mogelijk met hen in gesprek gaan) en het volgen van cursussen/workshops.

Interview Melanie E. Rijkers - door Marieke Horward



PUUR. Trotse tienermoeders, Engelse versie. Te bestellen als e-book en als gedrukte versie.

Dit project vertelt over de keuze die je maakt als jonge moeder (16-21 jaar oud) en dat je daar trots op mag zijn. De portretten zijn 100% Photoshopvrij en tonen de jonge vrouwen naakt, zwanger of met kind in al hun kwetsbaarheid en puurheid.
RESPECT.





Volgend jaar, in september 2016, werkt Melanie 20 jaar als zelfstandig fotograaf.







Simavi en meer dan 100 zwangeren steunen in 2010 het 5e Millenium Doel van de VN - STOP Materrnal Mortality

Geen opmerkingen:

Een reactie posten