Zakelijke factuur mogelijk: Bali fotoreis

Wil jij ook naar Bali reizen en de factuur kunnen indienen? Vraag mij hoe! Als beeld specialist/inspiratie coach en schrijver kan ik voor jou als individu maar ook als bedrijf een reis samenstellen die je zakelijk kunt inboeken.

Boek een coaching of leertraject bij mij ... in Bali. Fotograferen, schrijven, mediteren, yoga, wat wil JIJ doen? Uiteraard heb je dan ook voldoende vrije tijd, we stellen een programma samen naar jouw persoonlijke wensen. Duiken met de mantra roggen? Uiteraard. Surfen op Lovina Beach? Waarom niet. Alles is mogelijk!

Inspiratie opdoen voor je bedrijf en ondertussen voldoende vrije tijd om deze week/10 dagen als vakantie te ervaren. Hier kun je in alle rust schrijven of leren fotograferen én genieten van de mooie natuur, lieve mensen en het organische, biologische eten.

Natuurlijk kun je ook op elke andere plaats ter wereld een coaching of studie in zelfontwikkeling (project) volgen, vraag vrijblijvend naar de mogelijkheden.

Melanie E. Rijkers, meer dan 20 jaar Beeld Specialist. Bekend van Fotografie = Therapie, PUUR Trotse tienermoeders, Trash The Dress Events en de roodharigendag in Breda. www.Artstudio23.com

Deze reis naar Bali was niet alleen een reis naar een prachtig rustgevende eiland maar ook een reis terug naar mezelf. Het was een echte "eye opener"! Door het op een andere manier leren kijken naar je omgeving via Miksang fotografie van Melanie E. Rijkers en de nieuwe inzichten in mezelf die ik kreeg onder begeleiding van Antonetta Fernandez kwam het Zen gevoel vanzelf!

Ik ga nu met hernieuwde energie, inzicht in mezelf en weer zelfverzekerd alle uitdagingen aan die op mijn pad komen! Ik ben erg blij dat ik deze reis naar het onbekende heb mogen maken en raad het iedereen aan! 

Saskia Switzar

7 Photo tips how to increase website traffic

Add an image to bring your post to life.

LinkedIn is spot on. Using images will really help to create more brand awareness. October 2015 I was asked to be City Facebooker for two weeks for the local page of Dutch tourism board (VVV Breda). Being a photo specialist and a writer I kept posting photos about my walks, bike rides and much more. Showing the things I saw, that caught my eye. I combined cultural moments with 'just' outdoor autumn shots of my beautiful city. 

Choose the right image

By choosing the right image I increased the actions of the 4500 community of the Gek op Breda (Crazy about Breda) page with an average of 85%, with 101% being the highest peak during my two week job. Over 21.000 actions, just by adding epic photos.

A good image is always intriguing, and makes people think, feel

How to get that traffic 

1) Make sure you post a good epic photo! Low quality photos never contribute to your brand's name. Invest in buying the best images available.

2) An epic image will make people think, feel, love or hate it. It will draw attention.


3) Therefor: go easy with stock photos. Think twice before buying a (cheap) stock photo. The average price of a good quality stock photo is € 35,- Please keep in mind that when you hire a professional image maker (not necessarily a photographer, also other people with visionary occupations like graphic designers and journalists might be able to do the job) you often can buy photos for the same price.

4) No overkill. Go easy on photos. Twitter: max. 2, Facebook: max 9 (preferably 2, 3 or 4, depending on landscape, portrait or square size) per post. Less is still more.


5) If you really want to share more images, create an album or share an album link to your website. Make sure the album cover photo is an appealing one. This image will pop up when you share the link.


6) Use b&w (black & white) photos now and then. To stand out of the crowd a monochrome picture can really do the trick. This can also be an old historic photo of your brand or company.


7) Respect copyright. If you do not know if you can use that photo, make sure you find out. Always add the correct credits. When unsure, do not use the image.

Open studio Marianne Naerebout's atelier Breda, the Netherlands

Gek op Breda post causing most actions, these two photos of Speelhuislaan Breda in autumn colours:

If you have an old photo of your company's location, building, or area: do share. 

People just love historic photos!

Artstudio23 - Speelhuislaan 173 Breda, the Netherlands

San Francisco Writers Conference

Sinds enige tijd werk ik samen met Taglibro.nl, een onafhankelijk Nederlands platform waar schrijvers carte blanche krijgen om een persoonlijk verhaal te vertellen. Bedenker en webdesigner Michel Switzar en ik hebben inmiddels grootse plannen.

Als je het niet ziet, kun je het ook niet (op) schrijven

Als gepokt en gemazeld kunstenaar in de autonome fotografie kriebelt de creativiteit na twintig jaar als nooit tevoren. In deze digitale tijden kunnen we allemaal fotograferen, en schrijven. Als zelfstandig ondernemer schreef ik jaren geleden al een blog op mijn website, ver voordat zoiets als social media bestond en we allemaal een Facebook en een Twitter account hadden.

Toch is het schrijven niet zo gemakkelijk als het lijkt. Echter, we kúnnen het allemaal. Net zoals we allemaal kunnen fotograferen. Iedereen met een camera kan een foto maken. De grote uitdaging is om een foto te maken die tijdloos is, een kiekje schieten kunnen we immers allemaal. Dat geldt ook voor je schrijfkunsten.

Ik heb gemerkt dat wanneer je je hoofd zo leeg mogelijk maakt, je de beste verhalen schrijft. Een writer's block is geen gebrek aan inspiratie, maar aan rust in je hoofd. Sommige schrijvers lossen dit op door naar het spreekwoordelijke hutje op de hei te vertrekken, maar wat als je geen middelen hebt om je een paar maanden terug te trekken? Of wat als je nú die wervende tekst voor je website nodig hebt? Waar haal je de inspiratie dan vandaan??

In dit blog zal ik regelmatig gaan schrijven over hoe je geïnspireerd kunt blijven. Zelf ben ik een echte ZIENer. Ik kijk niet, maar ik zie. Mediteren, maar dan met open ogen. Door je brein leeg te maken, is er weer ruimte voor nieuwe verbindingen. Dit leegmaken kan iedereen merkte ik tijdens het geven van onze Zien Fotografie Workshops. Als je anders leert kijken, mooie dingen leert zien waaraan je anders voorbij zou lopen, raak je als vanzelf geïnspireerd.

De workshop kun je ook zonder camera volgen, al is de basis de compositieleer vanuit de fotografie, gecombineerd met de Tibetaanse Miksang techniek: kijken met een puur en zuiver oog, zonder te oordelen. Hiermee voorkom je de valkuil dat je tijdens een wandelingetje alleen maar gaat denken aan wat je nog allemaal moet doen, boodschappen, was vouwen, kinderen uit school halen. Maak jezelf zo 'leeg' mogelijk.

Miksang Contemplatieve Fotografie is de Boeddhistische leer om het fris en puur kijken echt te ervaren voor je gaat oordelen en labelen. Dit moment kun je vastleggen in een foto.

Stel je voor dat je na een wandelingetje van drie kwartier wél je hoofd hebt leeg kunnen maken, mooie dingen hebt kunnen zien... wat dit kan doen voor je schrijfkunst, voor je inspiratie. Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet! Ga je mee?


In februari 2016 is Taglibro aanwezig op het San Francisco Writers Conference, waar ik jaren geleden zelf werd geïnspireerd door de zin "If you can't see it, you can't write it". Bovenstaande foto maakte ik tijdens een wandeling in San Francisco en won een Honorable Mention bij de International Color Awards 2015.

How to choose from a 1000 holiday pics

How to choose the perfect photo series from a trip? When you took a 1000 photos or more, how do you choose the right photo story, e.g. to create a photo book?

Being an analog photographer from the 90's, I know how to work without this luxury problem of the digital era. We used film, 36 exp. max and on most occasions, even weddings, we used only 8 to 10 rolls. We just never made it to the 1000.

Now what can you do cut down the number of photos:

1. Try not to shoot that 1000 photos. Really, limit yourself to a certain number of photos per day or occasion, let's say 25 max. This can be done and will make you more aware of which moment you really want to capture.

2. Delete the bad ones immediately.

3. After the holiday or wedding let the photos simmer for a while. When you look at them with a fresh mind a few days later, choosing will be easier and will go much faster.

4. Divide the photos in topics. Start by sorting the best photos of the places you went to, and choose max. 10-20 per topic. Ofcourse this depends on the trip. A beach holiday has less 'places' by number than a six-week jungle trekking.

5. Not more than 80 pages per album. After 25 pages most of your audience will be bored. The best choice is 40 to 60 pages, with 80 to 100 photos in total. If you're really want to challenge less is more, create an album with only 20 pages/40 photos.

6. Or just pick one. Think of the iconic photos you know, often those single photos tell a complete story. Why do you need more pics to tell yours? Your goal: only to take epic photographs.

7. Learn how to tell a story. Invest in a course or workshop to learn about the tips & tricks of picking the right photo.

Don't go for just postcard landscapes, zoom in, take close-ups of details you noticed

When you do take a landschape photo, try to find something different, like these shades of umbrellas without sunbeds

All these pictures were made by our 11 year old son: look fresh, with pure eyes 

Children look at life in a pure way. The greatest gift is to learn how to see fresh.

Invest in storytelling with Artstudio23. If you still cannot choose, we will be more than happy to create your holiday or wedding album for you. With nearly 20 years of experience, Artstudio23 knows which photo works best and which ones to skip. It's all in the eye. Melanie & Hans know how to see life with pure eyes.

Portretfotograaf Melanie Rijkers vertelt

door Marieke Horward studente aan de School voor Fotografie

Wat mij erg aanspreekt is kunstzinnige fotografie (abstracte foto’s van voorwerpen / omgeving /) en portretten van mensen die de persoon achter de “buitenkant” laten zien. Dit zie ik ook in het werk van Melanie E. Rijkers; de portretten die zij maakt zijn niet mooi omdat de persoon mooi is maar omdat ze laten zien wie de persoon is en omdat mens en omgeving een geheel vormen; kleuraccenten van bijvoorbeeld kleding die terugkomen in de omgeving, de geportretteerde die deel uit maakt van het lijnen- en vlakkenspel van de omgeving. Hele bijzondere foto’s waar je naar blijft kijken.

Ik stelde Melanie de vraag op welk moment en waardoor de gedachte ontstond om fotograaf te willen worden en hoe ze ontdekte welke richting ze op wilde met fotografie. Volgens Melanie is ze pas laat fotograaf geworden. Ze wilde heel lang de grafische wereld in, ontwerper worden omdat ze goed kon tekenen en schilderen. Tijdens het studeren aan het Sint Lucas te Boxtel en de stage kwam ze erachter dat hele dagen achter de computer werken (wat bij fotografie toen nog niet was) haar tegen stond. Ze merkte dat ze sneller beeldend kon handelen met een camera dan met een kwast of potlood. Na het behalen van het diploma Reclame- en Presentatietechnieken koos Melanie er daarom voor om naar de St. Joost Academie te Breda te gaan om het vakdiploma in de Autonome Fotografie te halen. Tijdens deze opleiding maakte ze kennis met de verschillende fotografierichtingen.

Verhalenverteller
Ze ontdekte al snel dat journalistieke fotografie niet haar ding was, al waardeerde ze wel het werk van NRC fotojournalist Rien Zilvold (een van haar docenten op de academie) omdat hij anders naar de wereld keek. Dit mist Melanie bij veel andere fotografen die in haar ogen commercieel werken en foto’s maken die de mensen laten zien wat ze willen zien. Melanie noemt zichzelf meer een een storyteller, een fotografie wijze ook wel bekend als 'Slow Journalism'. Ze houdt ervan de verhalen van mensen vast te leggen, te vertellen.

De portretten die Melanie maakt zijn heel kunstzinnig; de personen vormen een geheel met de omgeving, zowel qua kleur als vorm. Ik vroeg Melanie hoe ze daar naartoe werkt; of ze van tevoren de plaats bedenkt waar de persoon kan staan of dat het beeld ontstaat als ze op de locatie is. Melanie vertelde dat ze meestal vanuit het ‘niks’ werkt en ter plekke bekijkt en ziet hoe ze de persoon op de foto wilt zetten. Bij sommige projecten denkt ze er wel over na, maar dan zijn de foto’s niet in reportagevorm maar gemaakt in de studio, bijvoorbeeld de portretten Rood-Op-Rood en PUUR, Trotse tienermoeders.

Rood-Op-Rood

Haar werk bestaat uit heel verschillende projecten. De opdrachtgevers zijn veelal bedrijven die de ‘doorsnee’ fotografie niet meer willen. Daarbij werkt ze vanuit de vraag van de opdrachtgever. Veel projecten zijn vrij werk, zonder een opdrachtgever, al mixen deze wel steeds vaker. Zo boekte Simavi haar om voor Millenium Development Goal nr. 5 te fotograferen (het verbeteren van de gezondheid van moeders en zwangeren en het voorkomen van moedersterfte in derdewereldlanden) waarbij ze zwangeren vanuit een hoogwerker fotografeerde; een stukje kunst met commercie / een goed doel verenigd.

Ik vroeg Melanie hoe zij zelf naar haar werk kijkt en wanneer een foto voor haar gevoel goed is. Melanie gaf aan dat ze mensen wilt leren de wereld (beter) te bekijken. Velen kijken, maar zien niet(s). Hierin wil ze mensen inspireren en sinds een paar jaar weet ze dat dit vooral haar taak is; haast als coach mensen wijzen op het goede. De positieve energie die uit fotografie komt gebruiken.
Wanneer een foto deze energie laat voelen, is de foto in haar ogen goed.

Volgens Melanie zegt kwaliteit tegenwoordig niets meer, visie des te meer. Omdat veel mensen hun visie niet goed kunnen ontwikkelen door gebrek aan inzicht wil Melanie hierin helpen zodat men (na het volgen van bijvoorbeeld een workshop) ineens heel anders tegen de wereld aankijkt en vooral het mooie en het goede ziet. Het uitwerken van hoe haar visie met nog veel meer mensen te delen is, is nu haar meest recente doel.

Dit interview heeft me laten zien dat het heel belangrijk is om vooraf te bedenken wat het doel is van de foto; wat wil je met je foto laten zien / vertellen/? Ook het weergeven van wie de persoon is, welk verhaal de persoon vertelt en hoe je mens en omgeving een geheel kan laten vormen vind ik belangrijk. Hierin wil ik me verder ontwikkelen; ontdekken wat ik anderen wil laten zien en leren hoe ik dat kan bereiken. Het beheersen van techniek speelt hierin ook een belangrijke rol wat betekent dat ik me hierin nog meer wil verdiepen, o.a. door het volgen van deze opleiding, het lezen van vakbladen, het kijken naar het werk van fotografen (en indien mogelijk met hen in gesprek gaan) en het volgen van cursussen/workshops.

Interview Melanie E. Rijkers - door Marieke Horward

PUUR. Trotse tienermoeders, Engelse versie. Te bestellen als e-book en als gedrukte versie.

Dit project vertelt over de keuze die je maakt als jonge moeder (16-21 jaar oud) en dat je daar trots op mag zijn. De portretten zijn 100% Photoshopvrij en tonen de jonge vrouwen naakt, zwanger of met kind in al hun kwetsbaarheid en puurheid.
RESPECT.





Volgend jaar, in september 2016, werkt Melanie 20 jaar als zelfstandig fotograaf.

Simavi en meer dan 100 zwangeren steunen in 2010 het 5e Millenium Doel van de VN - STOP Materrnal Mortality

Mediteren met open ogen 1. in het vliegtuig

Ik stap aan boord van KL0835, de vlucht naar Denpasar, Bali met een korte tussenstop in Singapore. Als doorgewinterd reiziger heb ik naast mijn cabine bagage een apart tasje met warme sokken, een vestje en een leesboek bij me, en nestel mij hiermee in mijn stoel.

Mijn stoel. Ik vind het heerlijk om te vliegen. Het begint al tijdens de zoektocht naar de perfecte vlucht. Ik voel bij het boeken al een lichte tinteling van opwinding als ik mijn data en stoel vastzet, en de boeking definitief doorzet en betaal. Voorpret is van wezenlijk belang, ik kan maanden genieten van het vooruitzicht te mogen gaan vliegen. Zestien uur duurt de vlucht naar Bali, maar ik geniet al vanaf het eerste moment en weet dat ik mij geen seconde zal vervelen.

Tijdens een Delta vlucht: echte Starbucks koffie en een USB oplaadpunt, zennn

Het is inmiddels bijna het moment van vertrek en ik kijk vanuit mijn stoel naar de mensen die het vliegtuig binnenstromen. Ik vind het leuk te bedenken wat zij gaan doen. Is die man een zakenman die uit gaat stappen in Singapore of gaat hij toch door naar vakantie-eiland Bali? Ik hou er van naar mensen te kijken. Ik vind ze leuk. Allemaal. Ook de oudere dame die inmiddels naast me is komen zitten. Nadat we zijn opgestegen maken we kort kennis met elkaar en daarna duik ik in mijn scherm.

Ik voel me net een prinses, word op mijn wenken bediend met eten en drinken. Ondertussen kijk ik de ene serie na de andere, heerlijk. Geen man of kinderen die iets anders willen zien, ik kan in mijn eentje beslissen welke serie of film ik kijk. Vliegen is heerlijk, zelfs de lange afstanden. 

Helemaal als de lichten gedoofd worden en de raamschuiven dicht gaan. Nacht. Een betrekkelijke stilte vult het vliegtuig. Zelfs de kinderen zijn stil. Zou dit aan het tijdstip liggen? Een aardige stewardess komt nog langs met koffie en ik geniet.

Op het vliegveld van San Francisco, handschoen van een (Chinese) bagage ordener aan de belt

Vanaf het moment dat ik mijn koffer afgegeven heb en door de security ben, is op reis gaan voor mij één groot feest. Ik vind het heerlijk om in mijn eentje op pad te gaan. Ik kijk mijn ogen uit op de luchthaven Schiphol, wat bij elke reis weer veranderd lijkt te zijn. De mensen die voorbij komen, ik zou er uren op een bankje kunnen gaan zitten kijken. Stress ervaar ik niet. 

Ik zorg altijd ruim op tijd op een luchthaven te zijn, zodat ik na bagage afgifte en security check tijd genoeg heb om in de buurt van de gate een lekkere bak koffie te drinken. De meeste luchthavens hebben gratis wifi, zelfs op Bali, en zo kan ik altijd nog even de mail en Whatsapp checken.

Maar eenmaal in het vliegtuig met je telefoon op flight mode, ben je afgesloten van het drukke werk als zelfstandig ondernemer. Langzaam kom ik tot mezelf. Wanneer je alleen reist, kun je je heerlijk opsluiten in een cocon van niets. Leegte. Stilte. Mijzelf. Uiteraard praat ik af en toe met de dame naast mij, maar wanneer je in een vliegtuig je koptelefoon opzet, ben je alleen.

'voor' maar kijk goed...

'na': Miksang moment door te mediteren met je ogen open

Zelf kijk ik graag rond. Niets meer hoeven, ik kan immers nergens heen, ben voor zestien uur veroordeeld tot mijn stoel. Dan ga ik kijken. Ik kijk met bewondering naar mijn maaltijd. Naar de constructie van het vliegtuig. ’s Nachts wanneer ik wakker word, kijk ik altijd even uit het raam, negen van de tien keer zie ik een prachtige horizon met een ondergaande of opkomende zon. Zo mooi. Zo sereen. De keer dat ik uit het raampje keek en onder mij niets dan ijs zag. We vlogen over Rusland. Helder weer. Niets dan wit, ijs en het donker. Ik zat veilig onder mijn warme deken in een comfortabele stoel. Op zulke momenten voel ik mij gelukkig. Gelukkig dat ik dit mag meemaken, dat ik dit mag zien.

Mediteren met je ogen open. Ja, dat is het. Zonder oordeel de wereld zien, waar je ook bent. Dan komt al het moois komt tevoorschijn...

Bali Beach Beauty

January 2013, I am walking on the beach near the Gaia Oasis resort in Bali. I am attending a women's retreat and the freedom of a walk is too appealing for me not to go out on my own now and then. It's my first time in Bali. Overwhelmed by its beauty, the sweet people and the purity, I am puzzled.

Why is there so much rubbish on this beach?

Where does it come from? And how these bits and pieces spoil the purity of Bali. I can't really get it. If you live in a true paradise on earth, why spoil it? But next to rubbish I found old offerings and other pure items like this shell. The shell had two holes and when I took photos of it, all of a sudden the sea took it back. All photos below were taken with a DSLR camera, the above one I took with my phone. Before I could take a picture with the 'better' camera, it washed away again.

This is a symbol of what Bali is to me. Bali washes away all you don't need. Bali purifies you. Just by being there, you are cleansed. When I am walking I earth. The ocean washes away your bad energy. On my last day of this trip I find out why I find offerings remains, as the locals pray at sunrise and leave the offerings on the beach. When I took the photos I didn't know this, so I was wondering what it was, as I kept seeing the same shapes and forms.

In the beginning I was mostly shocked by the plastic rubbish, but when I took a closer look, it made a pretty photo 

Remains of offerings

Part of the retreat was a visit to Omunity, where I met founder and inspirator Zanzan for the first time. He turned out to be a very wise and special man, and I made a promise to come back and learn more about him and his village. He e.g. told me that there now was a program to keep Bali clean, and to get the people to clean up their rubbish, not to throw it in nature and let it rot.

The most important men of the village of Sudaji were also encouraging the local people to clean up and not leave any plastic around. I love these local programs, as they work far better than the ones set up by the government only. Zanzan and his people are doing a great job as I learned later on my second visit in 2014.

The beauty of the beach is like a poem of pieces of rubbish

There were much more pretty things on the beach, both artificial as nature items, like rocks and coral. Even when you think a place doesn't look pretty, take a closer look. Really, go closer. Try to see the detail. When you can see details, you will see beauty too.

I am not saying the rubbish can stay, please clean the beach, but when you do encounter something like this, do not judge and try to really see what's there. The shell in the top photo is pure beauty. I held it and admired it and then... it was washed away. I couldn't see where it went, but just by noticing it, I felt good.

When you look at beautiful things, you'll create positive energy. 

History & Flowers

History & Flowers Fine Art

Commissioned art work 'Belcrum' 3 pieces of 585x205 cm.
Mauritsstaete, van Rijckevorselstraat - Breda, the Netherlands.

Get your own digital design from € 750,- ex. VAT and printing.

How to take photos at a fashion show, surviving the photographers pit

10 tips to get that stunning photo at a fashion show

1) Be On Time
It's all about planning. Make sure you are there way before the show starts and when you've found the perfect spot:

2) Mark Your Spot
Put your tripod there, or leave your bag, or mark it with tape and !!!!! write down your name with a lot of !!!!! to make sure others do not dare to take it.

3) Make Friends
Really, shouting at your fellow photographer doesn't really help you. Make sure you bond with a few of your colleagues, so you can e.g. take turns when you need to eat, pee or just stretch your legs.

4) Do Not Wear High Heels
I've seen the most fashionable lady photographers balancing on high heels in the pit, standing, sitting, even half lying down, and they all sighed: 'My feet are killing me!!' So better wear or bring an extra pair of sneakers.

5) Make Sure To Bring Extra Batteries, Body, Lens, Memory Cards
and keep these at your side. I know, a little obvious right? But when a photographer ran out of batteries during the show and walked off the platform ruining the film of the guy standing next to him, he didn't make friends.

6) Be Invisible
To me being polite and rather invisible got me more good photos than being a rude and emphatic photographer. Might depend a bit on which mood you're in.

7) Work Out
Yes, as in excercise. Taking photos of five shows at AFWL meant standing in the same spot for over 12 hours. Hardly any room to move your feet. I did a few on-the-spot lunges etc to keep the blood flowing, and after a few weary looks from my collegues they admitted they had sore backs, legs or worse, cramped hands from holding the camera all day and so much more. You're not alone in this!

8) Find Your Zen
Not joking. When you are in the same spot for a long time, with more waiting than action time, you need to be able to find your zen, to be mindful and happy as otherwise your photos will suck. If you are stressed, you'll use the wrong lighting, shutterspeed or other and you'll be even  more pissed. Om.

9) Know Your Gear
You don't have to be a professional photographer, but you must know the right camera settings to take your best photo. Which aperture suits your style? f 1,8 or f 5,6? Shutterspeed? Lens? My Canon colleagues were having more trouble finding the right white balance than me (Nikon D700). Always try to shoot in RAW. This way you can adjust the image perfectly afterwards.

10) The Right Moment
Last but not least, it's all about the right timing. Make sure to shoot the model's walking in her nicest way, with the best leg up front. Sometimes models walk fast, sometimes they don't even stop at the end of the runway. So make sure you get that photo, with the clothing visible in its most perfect way.

The right moment

f 1.8

When you take photos from the side, that one leg has to be in front

AFWL2015
I am back in London, to visit the Africa Fashion Week 2015 at the Olympia in Hammersmith. Being a professional photographer for nearly 20 years, I am thrilled to work with these beautiful and inspiring people again. Never before I was here for the full two days so I am so happy to be here. This time I am intrigued by the photographers' pit, the podium where all the camera people are during the show. Shall I? Or shall I stick to my story and take slow journalism, backstage and other pictures?

When they call for the photographers to take their place, I decide to go for it and see how it works in the pit. I find a spot at the right and had to tell the photographers behind me, who were setting their tripods up on the podium, that I will not be sitting down but will be standing up while taking pictures. A lot of my colleagues in the front sat down and stayed there for the rest of the time. I felt tempted to do so too, but decided the best view would be standing up, as I don't want to take photos 'up the models' nostrils'.

To be in this buzzing, over-heated and over-crowded spot is so not me
There are five shows in two days, you think you can always decide to leave your spot and come back. So you think. Wrong. When I return after my first show and see there's no bag on the edge, nor tripod or any other marking I decide to take that spot on the platform. Boy was I wrong. At some moment there's a little guy with a monopod who eagerly approaches the podium and starts telling us 'That's my spot! That's my spot!' in a loud way. I am shocked about his furious way of doing, as there was no marking, no bag, no nothing in that spot.

Anyway, I stick to my spot but apparently we have to allow him to be there, so we all move a bit to let him be. "Man, be polite" I tell him and he again starts about this being his spot. Okay, okay, we get it. More photographers behind me agree with me he's just very rude, but I do not want to be too annoyed by it so I focus on the upcoming show.

We were waiting for more than one hour prior to each show. Also the photographers in the perfect centre spot almost weren't leaving at all, just to keep that position. Anything for a good photo right? I now know why they are so eager to do so, as from the photographer's pit it's the most perfect position to watch the show. A true dream spot.

It turned out to be an obsession to most photographers, how to get that perfect view, how to be in that perfect spot. I e.g. noticed the models were turning right mostly, so being at the left side of the platform would've been better to get perfect photos. I also noticed a lot of the sitting down photographers were all aching in the end, complaining about sore butts, and more, as being in one spot for over two hours is really hard, and remember: this times five! So yes, it truly is hard work.


But I am glad I did it, what an experience, being front row in the photographers' pit for the very first time...

and some photos of the pit: